امروز شنبه , 19 آبان 1403
پاسخگویی شبانه روز (حتی ایام تعطیل)
«صله» مصدر فعل وَصَل از ريشه‌ي«وَصل»است كه در مقابل«فصل» قرار مي‌گيرد و به معني اتّصال و پيوستگي است. از اينرو به نماز كه ميان
شيوه‌هاي صله رحم
به هر كاري كه موجب پيوند خويشان شود صله‌ي رحم مي‌گويند، هر چند كار كوچكي مانند نيكو سلام كردن يا جواب دادن سلام[1] يا دادن جرعه‌اي آب به خويشاوندان باشد.[2] به طور كلي به هرگونه عملي كه از روي لطف و احسان باشد و سبب تحكيم روابط عاطفي ميان ايشان شود، صله‌ي رحم گفته مي‌شود و در مقابل به هر نوع بي اعتنايي در برابر خواسته‌هاي مشروع خويشاوندان و ادا نكردن حقوق آنان قطع رحم مي‌گويند كه به كدورت و ايجاد فاصله ميان آنها مي‌انجامد.[3]
با استفاده از آيات قرآن و روايات ائمّه‌ي معصوم عليهم السلام شيوه‌هاي صله‌ي رحم را به چهار دسته مي‌توان تقسيم كرد:
الف) صله‌ي رحم زباني: كارهايي چون سلام كردن و رد سلام و فرستادن سلام(از طريق واسطه) جزو صله‌ي رحم زباني به شمار مي‌آيد. خداوند در قرآن كريم مي‌فرمايد:
وَ إذا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأحسَنَ مِنها أو رُدُّوها...؛[4]
چون به شما درود گفته شد، شما بهتر از آن درود گوييد يا همان را در پاسخ برگردانيد...
دعا كردن در حقّ خويشان، به نيكي ياد كردن از آنان و دوري از غيبت، تهمت، فحش، بدگويي و خبرچيني درباره‌ي آنان نيز از مصاديق صله‌ي رحم زباني به شمار مي‌رود.
ب) صله‌ي رحم عملي: ديد و بازديد، گفتگوي حضوري با خويشاوندان، رفتن به خانه‌ي آنها و دعوت از آنها، نوشتن نامه براي بستگان در سفر، مسافرت براي ديدار با خويشان، گشاده‌رويي و مصافحه در برخورد با آنها، قهر نكردن و پيشي گر
